داستانەی هەورامیێ "کۆڵبەری/موحەممەد کەریمی
بە نامێ خودٚای گەورەی
کۆڵبەری
زمسان، سەخت و دڵڕەق بێ! بۆران کەرێ و تفت کەرد٘ێ ئاسمان، بیێ! تا وێم یاوناوە یانە، وەخت بێ ڕەق بووە! پا حەزە بەرەکەم کەرد٘ۆ، بە جێڕەو بەرەکەی، ئاسۆی کۆڕم وەرمەنە چڵاکیارە!
ئاما پێوایمۆ:
تاتە گیان خێر بەیۆ. چی دێر ئامایۆ؟
فرە بێ تاقەتت بێنێ…!”
ڕۆڵە گیان، دەسوو وێم نەبێ، بارەکە دێر ئاما!
وێت خاس مزانی، کۆڵبەری لیتەسەرین، ڕۆ هەن زوو مەیوە، ڕۆ هەن دێر، ناشوکری نەبۆ ئینە کەی …؟
تاتە گیان دایم خەموو تۆما، واتم نەکا چێویە قۆمیا بۆ.
ڕۆڵە گیان، وەختوو وتەیا و لوە بووسە…
بووسە با سۆحەنە بتاوی زوو هۆربێزی پەی مدرسەی.
گەلاوێژە شۆنەو بێ قەزای و خێرئامای و وەش ئامایرە، نان و چایش پەی ئاورد٘انێ.
گەلاوێژ ڕۆڵە، سۆحەنە وزەوە ویرم با ئا بەرە قیراو بیەیە وەش کەروو، هەم جێڕەش مەی، هەم هەوا مەی دلێ.
خەیلێن جێڕە جێڕش نمازۆ بووسدێ و وەرمتا شێونۆ!
با جە جێڕەی وزووش!
درباره این سایت