شهرستان مریوان
یکی از شهرستان های استان کردستان در غرب ایران است. مرکز این شهرستان شهر مریوان است. این شهرستان از شمال به شهرستان سقز،از شرق و جنوب شرقی به شهرستان سنندج، از جنوب به بخش نوسود از شهرستان پاوه و از غرب و شمال غربی به خاک عراق محدود است.
موقعیت جغرافیایی
شهرستان مریوان با طول و عرض جغرافیایی بین 35 درجه و 48 دقیقه تا 2 درجه و 35 دقیقه عرض شمالی و 46 درجه و 45 دقیقه تا 45 درجه و 58 دقیقه طول شرقی نصفالنهار گرینویچ در باختر استان کردستان قرار گرفته است.
شهرستان مریوان از جمله شهرستان هایی در استان کردستان است که در دههٔ 60 به دلیل جنگ ایران و عراق و حوادث ناشی از آن و در دههٔ 70 خورشیدی به دلیل دستیابی و خرید و فروش کالاهای خارجی و داخلی و دایر شدن بازارچه مرزی، تغییرات جمعیتی چشمگیری داشته است.
در سال 1381 بخش سروآباد مریوان بر اساس مصوبه هیأت دولت به شهرستان ارتقاء و از مریوان جدا شد.
بازارچه مرزی باشماخ مریوان
شهرستان مریوان با توجه به دارا بودن بازارچه مرزی و قابلیت تبدیل آن به مرز رسمی می تواند در توسعه بازرگانی منطقه و اشتغال زایی به رونق اقتصادی کشور کمک نماید. بازارچه مرزی باشماق در فاصله 17 کیلومتری غرب شهر مریوان در جوار روستای مرزی باشماق قرار دارد.
جاذبه های گردشگری
دریاچه زریوار
این دریاچه در فاصلهٔ 2 کیلومتری شمالغربی شهر مریوان و طول جغرافیایی 46 درجه و 10 دقیقه و عرض 35 درجه و 31 دقیقه و ارتفاع 1250 متری از سطح دریا قرار گرفته است. وسعت دریاچه زریوار به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر میباشد.
مجتمع پارک ساحلی زریوار
مهمترین و یا شاید تنها مجموعهٔ گردش گری موجود در زریوار مجموعهٔ پارک ساحلی و تپهٔ مشرف به آن میباشد. در طرح پیشنهادی مجموعهٔ پارک ساحلی و تپهٔ مشرف به آن در قالب سه مجموعهٔ مرتبط، لکن دارای هویت مستقل کالبدی و عملکردی ارائه شده است.
دشت بیلو
دشت بیلو در 15 کیلومتری شهر مریوان قرار دارد. این دشت با پوشش گیاهی مناسب و چشمههای آب و همچنین جنگل های اطراف آن پذیرایی تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف میباشد. زمینهای اطراف این دشت در گذشته جهت برنجکاری استفاده میشده است.
جاده دور دریاچه زریوار
از جاذبههای دیگر گردش گری مریوان جاده دور دریاچه میباشد که مثل حلقهای دور دریاچه کشیده شده است.
قمچیان
یکی دیگر از نقاط زیبا، حواشی جاده مریوان ـ سقز و منطقهٔ تفریحی قمچیان است. مکان تفریحی قمچیان نیز در حد فاصل جاده مریوان و سقز واقع شده است. منطقهای زیبا که افزون بر سرسبزی، گیاهان خوراکی زیادی در فصل بهار مانند قارچ، پیچک، ریواس میتوان یافت. هم چنین در کوهها و درههای اطراف آن حیوانات وحشی از قبیل خرس، روباه، خرگوش، گرگ و انواع پرندگان مخصوصاً کبک وجود دارد.
ناوطاق
ناوطاق گاران در 40 کیلومتری شهر مریوان و مابین بخشهای سرشیو و مرکزی قرار دارد. این دشت در فصل بهار به واسطهٔ سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمههای آب، پذیرای گردشگران زیادی میباشد.
ملاقوبی
ملاقوبی در سه کیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از روزگار کهن تاکنون به عنوان زیارتگاه و تفریح گاه مردم منطقه بوده است. در این مکان درختان جنگلی زیادی وجود دارد نام این محل به واسطهٔ وجود زیارت گاه شخصی به نام ملاقوبی نام گذاری شده است.
مـــریوان
شهرستان مریوان از شمال به شهرستان سقز،از شرق و جنوب شرقی به شهرستان سنندج، از جنوب به بخش نوسود از شهرستان پاوه و از غرب و شمال غربی به خاک عراق محدود است. شهر مریوان در 125 کیلومتری شمال غربی سنندج قرار دارد.
تاریخچه
شهر مریوان در حدود یک سده پیشینه تاریخی دارد. یکی از شاهزادگان قاجار به نام فرهاد میرزا که کمی پیش از مشروطیت در این محل حکومت میکرد، در مریوان قلعهای بنا کرد که جریان بنای آن را در کتیبهای که به دیوار مسجد دارالاحسان (مسجد جامع سنندج) نصب کرده، شرح داده است. این شهر مرزی در همسایگی دولت عثمانی قرار داشت و به دستور ناصرالدین شاه قاجار در سال 1282 هـ .ق قلعهای مستحکم در آنجا احداث شد. در سال 1286 هـ .ق حاج فرهاد معتمدالدوله بر استحکام قلعه افزود و آن را شاه آباد نامید. در کنار همین قلعه نظامی، روستایی به وجود آمد که به نام قلعه (مریوان) نامگذاری شد. در داخل شهر به دستور حاج معتمدالدوله یک باب قنات، حکام و آب انبار احداث شد. بعد از حاج فرهاد معتمدالدوله، حاج محمد علیخان ظفرالملک قعله را وسعت داد و در داخل آبادی شاه آباد چندین باب منزل، یک کاروانسرا و قناتی دیگر احداث کرد. بعدها کلیه این تأسیسات در اثر شورش و هرج و مرج عشایر کرد منطقه، ویران شد. در اوایل حکومت پهلوی، حاکم وقت در روستای موسک دژی بنا نهاد که امروزه از آن به عنوان پادگان استفاده میشود و فاصله چندانی با شهر ندارد
پیشینه تاریخی
محوطههای باستانی حومه مریوان مانند تپههای «ساوجی»،«كولان»،«مرگ»،«بیساران» و دو تپه شرقی و غربی، حاكی از استقرار انسانها از دوران نوسنگی و ادامه آن در عصر مس از هزاره چهارم پیش از میلاد است و نشانه دیرینگی زیست انسان در این منطقه هستند و به عنوان سنگ بنای شهرنشینی در این منطقه به شمار میروند.
شهر مریوان از آنجا كه بر سر راه تیسفون به آتشگاه شیر«آذرگشسب»(تخت سلیمان در شمال تكاب) قرار داشته، در عهد اشكانیان و ساسانیان مورد توجه بوده است. در رساله پهلوی شهرهای ایران تصریح شده است كه بهرام گور در كنار دریاچه «بهرام آوند» یا «زریوار» شهری ساخت و در منابع آشوری آمده است كه «سارگن» پادشاه آشور پس از تسلط بر این منطقه، در حدود 1500 سال پیش از میلاد به جای شهر قدیمی «هار هار» در جنوب دریاچه زریبار، شهری به نام «دورآشور» یا «كارشاروكین» را میسازد.(یاسمی،رشید،كردو پیوستگی نژاد و تاریخ او، چاپ سوم، تهران
در منابع اسلامی از مریوان به عنوان «دژان - دزان» نام بردهاند. نویسنده شرفنامه از آن به نام «مهروان» یاد میكند و آن را یكی از پایتختهای كردستان مینامد. «قلعه مریوان» قرنها در كنار «شهرزور» و «حسن آباد» و «پالنگان» مركز حكومتی خاندانهای حكومتی كردستان بوده است. در روزگار حكومت سلیمان خان اردلان این قلعه به دستور صفیشاه از مریوان به «قلعه سنه» منتقل شد.
نقاط دیدنی مریوان
وجود دریاچه زریوار در غرب شهر مریوان زیبایی خاصی به این شهر بخشیده و آن را به یک ناحیه تفرج گاهی تبدیل کردهاست.
از نقاط دیدنی و جذابیت های گردشگری این شهر میتوان از کوه کانی چرمه، قلعه الهام، قلعه مریوان (قلعه هلوخان)، دریاچه زریوار، آبشار کویله، بازار مرزی باشماق، بازار داخل شهر و پوشش جنگلی اطراف مریوان نام برد.
اماكان و اشیاء باستانی مریوان
1ـ قلعه امام:
این قلعه در سه كیلومتری شرقی شهر مریوان و بربالای كوه امام قرار دارد كه اكنون فقط آثار پلهها و آبانبار آن كه از سنگ تراشیده شده برجای مانده است. «قهلای ئیمام» در زمان سرخاببیگ اردلان (حدود سال 945 هجری قمری) ساخته شده كه بعدها به وسیله احمدخان والی كردستان تعمیر شده و مورد استفاده قرار گرفته است.
2ـ مسجد سرخ (مزگهوتی سوور):
3- قلعه فەیلقووس
4- قلعه خاو
5- قلعه میرزا میراشه
6- قلعه توراخ تپه(طراق تپە)
7- وڵه گەور
8- غار ەشەم شەم
9- تپه کلین کەوه
در مریوان اهالی بە كرمانجی جنوبی (سورانی) هورامان: ههورامی(گورانی) تکلم می کنند.
دین و مذهب: اسلام 99/92 درصد مسلمان - اهل سنت
درباره این سایت